Betuwestelling - Linie Ochten / De Spees


De geschiedenis van de Betuwestelling gaat terug naar de 18e eeuw toen hier de Linie Ochten - De Spees werd aangelegd. Deze linie bestond uit een circa 4 kilometer lange liniedijk tussen de Nederrijn en de Waal. De liniedijk was versterkt met enkele hoornwerken waarvan alleen het "Werk aan De Spees" bewaard is gebleven. De rest van de linie is omstreeks 1951 afgegraven voor nieuwbouw, ruilverkaveling en andere zaken die bij de wederopbouw van Nederland kwamen kijken.
De linie die reeds zijn defensieve werking had verloren kwam in augustus van het jaar 1939 opnieuw aan het licht tijdens de algemene mobilisatie van Nederland. Men besloot de stelling opnieuw in staat van paraatheid te brengen en men begon met de bouw van de Betuwestelling. Deze linie volgde het oude tracé van de Linie Ochten - De Spees en was opgedeeld in een frontlijn welke over de oude liniedijk liep en een stoplijn op enige afstand achter de frontlijn. Daarnaast werd er een inundatiegebied gecreëerd en werden er enkele voorposten in het leven geroepen.

De Betuwestelling was feitelijk een verlengstuk van de Grebbelinie die vanaf het IJsselmeer bij Bunschoten-Spakenburg tot aan de Grebbeberg bij Rhenen liep. Deze linie moest er voor zorgen dat de vijand enige tijd vertraagd werd in hun opmars richting de Vesting Holland. Dit zodat ze daar de tijd hadden om de Hollandse Waterlinie in werking te zetten door middel van het onderwater zetten van een groot gebied. De Nederlandse legertop was echter van mening dat de Betuwe een gat vormde tussen de Grebbelinie en Maasstelling en gaf Bureau Stellingbouw daarom de opdracht de oude linie tussen De Spees en Ochten opnieuw uit de bouwen met verdedigingswerken. In totaal zijn er in de Betuwestelling 52 kazematten gebouwd waarvan 28 door Bureau Stellingbouw. Dit waren de standaard types bestaande uit 18 G-Kazematten, 9 S3-Kazematten waarvan er 4 waren uitgevoerd als SZW FR en 1 flankerende kazemat op het Werk aan de Spees van het type B. Luitenant Kolonel J.M. Kolff, Commandant van het 46e Regiment Infanterie vond dit echter afdoende en kreeg toestemming om nog een 24 tal veldversterkingen te bouwen die vandaag de dag bekend staan als Kolff-Kazematten. Dat al deze kazematten niet voor niks zijn gebouwd bewijzen enkele kazematten die vandaag de dag nog aanwezig zijn en in de oorlog door diverse voltreffers zijn geraakt.

Tegenwoordig is er van de Betuwestelling niet heel veel meer van over, de liniedijk is afgegraven en de hoornwerken zijn op één na verdwenen. Uit de Tweede Wereldoorlog perioden zijn nog wel diverse kazematten bewaard gebleven waaronder 4 unieke schietopstanden, een S3k kazemat, de B kazemat die in het jaar 2000 aan het licht kwam en nog in de camouflage kleuren zat, de 4 kazematten van het type SZW FR, een vrijwel compleet onderstel van een G kazemat, en een betonnen sluis die de Linge diende te blokken en zo voor de inundatie van het gebied moest zorgen. Ook zijn er nog een 10 tal Kolff-kazematten aanwezig die allen op privé gronden liggen. Onderstaand treft een overzicht van vrijwel alle nog bestaande restanten van de Betuwelinie tussen de De Spees en Ochten.